Pożegnanie z Dalekami

Dalekowie, mordercze solniczki

Długo zastanawiałam się, jaki okaz z moich bogatych zbiorów powinnam zaprezentować w pierwszym wpisie w Facepalmiarni. W końcu - ze względu na sobotnią premierę nowego sezonu i mój wyjątkowy sentyment - uznałam, że idealnym rozpoczęciem będą jedne z najwspanialszych napisów, z jakimi miałam do czynienia. Szanowni czytelnicy - oto przed wami napisy do finału pierwszego sezonu serialu Doctor Who.

Dla wszystkich, którzy Doktora nie znają, krótkie wprowadzenie do tematu. Doctor Who to blisko pięćdziesięcioletni brytyjski serial science fiction o podróżującym w czasie i przestrzeni w policyjnej budce telefonicznej kosmicie. Doktor - tak bowiem każe się tytułować - zwykle zabiera ze sobą w podróż kilka osób, zwanych towarzyszami (choć trafniej byłoby mówić o towarzyszkach: ma niezwykłą tendencję do otaczania się się młodymi, atrakcyjnymi kobietami). Wspólnie zwiedzają i ratują wszechświat przed kolejnymi katastrofami, bardzo często wywoływanymi przez Daleków - kosmitów w kształcie solniczek.

W tym miejscu opisujący serial fani zazwyczaj wtrącają, że to wcale nie jest tak absurdalne, jak brzmi - ale ja nie mam zamiaru was oszukiwać. A ponieważ już ta ilość informacji może przytłoczyć niezorientowanych w temacie (ojej, zapomniałam dodać - główną bronią Doktora jest dźwiękowy śrubokręt!), a fanów raczej znudzi, przejdźmy do meritum.

Szanowni czytelnicy, przed wami wyjątkowe napisy do finału pierwszego sezonu Doctor Who. Ponieważ pojawią się one tutaj zapewne jeszcze kilka razy (praktycznie brak w nich fragmentów niegodnych zacytowania) - tym razem ograniczę się do kilku scen, których tłumaczenie wzbudziło we mnie wątpliwości co do tego, czy na pewno oglądamy ten sam serial.

Doctor Who, sezon 1, odcinek 13: "The Parting of the Ways"

Kontekst: Doktor i Jack, omniseksualny Agent Czasu z 51. wieku, ratują Rose, towarzyszkę Doktora. Doktor i Rose padają sobie - platonicznie! - w ramiona.

Jack: Hey, don't I get a hug?
Rose: Ahh, come here!
Jack: I was talking to him.

Jack: Hej, nie podasz mi ręki?
Rose: Och, przestań!
Jack: Mówiłem ci.

Niestety, w tłumaczeniu Jack nie może liczyć nie tylko na uścisk, ale nawet na podanie ręki. Nic dziwnego, że jest taki zrezygnowany :(.

Kontekst: Pożegnanie idącego na śmierć bohatera z Doktorem.

Wish I'd never met you, Doctor! I was much better off as a coward.

Mam nadzieję, że was jeszcze spotkam Doktorku. Dzięki wam przestałem być tchórzem.

Tłumacz naprawdę czuł się w obowiązku podkreślić, jak bardzo spotkanie z Doktorem zmienia ludzi. Na lepsze!

Kontekst: Doktor i jego towarzysze opuszczają swój statek (ten o kształcie budki telefonicznej). Na zewnątrz czekają na nich Wrogo Nastawieni Kosmici (wspomniane solniczki - Dalekowie).

Doctor: It's alright, come on out. That forcefield can hold back anything.
Jack: Almost anything.
Doctor: Yes, but I wasn't gonna tell them that. Thanks.
Jack: Sorry.

Doktor: W porządku, chodźcie, pole siłowe ich trochę powstrzyma.
Jack: Niezbyt długo.
Doktor: Tak, ale zdążycie się pożegnać.
Jack: Przepraszam.

Jak widać, nawet przy spotkaniu z Dalekami ważne są nienaganne maniery. No bo jak to tak, dać się zabić bez pożegnania?